İstanbul’u Dinliyorum, Gözlerim Kapalı
Klasik müzik konserlerinde gözlerimi kapamayı severim. Duyduğum müzikleri kendi zihnimde bambaşka yerlere götürmek, hayal kurmak, görsel uyaranlara, ilham veren bir mola vermektir bu. Bir arkadaşımla bu tercihimi paylaştığımda fikir hoşuna gitse de, “Ama herkes uyuduğumu düşünür.” dediğini hatırlıyorum. Sahi biz neden bu kadar önemsiyorduk “herkes”i, devamını oku...
Gelecekteki Biz
Gelecekteki halimizi farklı birisiymiş gibi düşünmeye meyilliyiz. Özellikle de hayallerimiz ve hedeflerimiz söz konusu olduğunda, gelecekteki biz, bugünkü bizin yapmakta zorlandığı birçok şeyi yapabilen biri. Spora başlamak, sigarayı bırakmak, para biriktirmek, daha düzenli olmak, kilo vermek, istediğimiz işi yapmak… Hayaller ve hedefler ne olursa olsun, devamını oku...
Kime İmrendiğini Söyle, Sana Kim Olduğunu Söyleyeyim
“Hayatımla ilgili ne yapacağıma karar veremiyorum, neye heyecan duyduğumu bile bilmiyorum.” Sıkça duyduğum bu yoruma cevabım şöyle oluyor; “Kime imrendiğinizi keşfedin.” Bundan yıllar evvel iş hayatımda bir çıkmaza girdiğimi düşündüğümde, kimlere imrendiğimi gözlemlemiştim. Derin düşünmeye vakti olanlar, telefonu az çalanlar, huzurla çalışabilenlerdi bu insanlar. Yaptığım devamını oku...
Parçacık
Bazen kısacık bir çocuk kitabı, insan olmaya dair en temel soruları cevaplamakta, nice kallavi eserden daha başarılı olabiliyor. Leo Lionni’nin Pezzettino’su işte bu türden bir çocuk kitabı.Başka herkesin güçlü, gösterişli ve başarılı olduğu bir dünyada Pezzettino (parçacık) o kadar küçüktür ki ‘olsa olsa bir başkasının parçası devamını oku...
