Arkadaşımın davetiyesi varmış, İstanbul Müzik Festivali’nin açılış konserine beraber gittik. Konserden önceki ödül töreninde, bu senenin festival sponsorlarına ve destekçilerine teşekkür plaketleri verildi. Tesadüf bu ya, sahneye davet edilen ilk mekan destekçisi, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ni temsil eden başörtülü bir kadındı. Lütfi Kırdar’ı dolduran her bir kişi adına rapor vermem elbette mümkün değil, ancak yanımda ve arkamda oturan birçok kişinin cıkcıklaması, ‘’ay buralara da mı sızmışlar’’ şeklinde sözler sarf etmesi ve alkışın çok sönük, yarım yamalak olması beni ciddi anlamda çarptı.

Sevgili klasik müzik severler, neden böyleyiz? Hani müzik evrenseldi? Hani hoşgörüydü, sevgiydi, dili, dini ve ırkı yoktu? Başörtülü kadından hemen sonraki başı açık destekçi için (sanırım Beşiktaş Belediyesi’ni temsil ediyordu) salonda yaşanan alkış tufanı ile anlatmaya çalıştığımız şey nedir tam olarak? Nedir vermeden duramadığımız o mesaj? Klasik müziğe destek verenler arasında ayrımcılık yapmamızın sebebi nedir? Başını örten bir kadın evimize temizliğe geldiğinde, süpermarket kasasında fiş kestiğinde veya ofiste bize çay getirdiğinde sıkıntımız yok da klasik müziğe destek verdiğinde neden hazım sorunu yaşıyoruz? O kadına çizdiğimiz sınırların, hayatın, kaderin sadece bizim zihnimizde olduğunu kabul etmek neden bizim için bu kadar zor? Kadın haklarından geçtim, hani nerde insan hakları?

‘Onlar’ da bize böyle yapıyor diyeceksiniz belki. Suçu kabullenmek için paylaştırmak isteyeceksiniz. Peki öyle olsun. Öyle devam edelim. Göze göz, dişe diş. Yıllardır direttiğimiz aynı bakış açıları ve aynı yöntemlerle. Beğenmediğimiz, hor gördüğümüz insanlardan gördüğümüz şiddeti, sahiplendiğimiz, sadece kendimize ve ‘bizim gibilere’ layık gördüğümüz konularda aynen iade edelim karşı tarafa. Üstelik ‘karşı’ tarafın bizimle aynı konuya destek verdiği durumlarda bile.

Şiddeti şiddetle, tepkiyi tepkiyle beslemekte bir sorun görmüyorsak hangi tarafta olduğumuzun ne önemi var? Müzik festivalinin açılış konseri seyircileri olarak müzikten anlıyor olabiliriz. Ama ne kadar acıdır ki insan haklarından sınıfta kaldık bana göre.

Ege