Cevap: Sade


2022 tarihli bir yazı girmeden yeni bir yılı karşılayamazdım. Bu yılın sorularını, kendimce bulduğum cevapları paylaşmadan yapamazdım. Yol ayrımlarında, karmaşanın ortasında, iyi gelmeyen seslerin arasında kaldığım oldu. Cevabı hemen bulamadığım, bir sonraki adımı hesaplayamadığım, hiç sakin kalamadığım da oldu. Ama vazgeçmediğim bir şey vardı. Anlama çabası. Kendimi, hayatı, düzeni, duyguları, birbiri ardına bağlanan düşünceleri. Malum yine yazarak aradım bu cevapları. Sorumluluklarım omzuma çöktüğünde, ev çeşitli küçük insan eşyasının istilasına uğradığında, adım atamayacak kadar yorgun hissettiğimde, o yeni kitabı yazmazsam tam olamayacağımı zannettiğimde, eski bir dostum beni çok kırdığında aradığım cevap hep o sihirli dört harfte yatıyordu: Sade.

Bir şeyleri alt alta dizip zaman planına oturtmak, elemek, vazgeçmek nasıl da çözüyordu o düğümü kolayca, usulca. Nasıl da yük zannettiğim bir şey şükran duyduğum bir büyüye dönüşüyordu. Entropi yasası yaşamımı ele geçirmeden toprağı havalandırdığımda nasıl da iyi hissediyordum. Yaratıcılık, hiç durmadan üretmekle yükümlü olduğum bir pranga yanılsamasından kurtulup beni bulutların üzerine çıkaran bir tüye dönüşüyordu.

Her baktığımda içimi ısıtan bu fotoğrafı, en yakın arkadaşım Sade’nin çıktığı o gün çekmişti. Bir kitabın içine sığdırdığımız, yedi yıl içinde birçok kişinin hayatına iyi gelen bu dünyanın ne çok çözüm barındırdığını bazen en çok benim hatırlamam gerekiyor.

Bize iyi gelen dünyaların kapısını araladığımız, dilediğimiz cevapları bulduğumuz, daha çok birlikte olduğumuz bir yıl dilerim.

Begüm

Fotoğraf: Derin Dündar

Comments are closed.