Geçenlerde öyle bir video izledim ki, zihnimde adeta bir ampul yandı. Yazar ve yönetmen Jason Headley’nin imzasını taşıyan bu kısa video, insanların kimi zaman yalnızca “dinlenilmek” istediklerini etkili bir dille anlatıyor.

Şikayeti anlamsız bulan ve değiştirebileceğim ne varsa ona odaklanmayı tercih eden biri olarak (bu videoda derdini anlatmaya çalışanların kadın, çözüm bulanların ise erkekler olduğu simgelenmişse de şahsen bu konuda bir cinsiyet ayrımı olduğunu düşünmüyorum) ne zaman sevdiğim biri benimle bir sıkıntısını paylaşsa kendimi çözüm üretirken bulurdum. Bu bazen karşı tarafta bir aydınlanmaya yol açsa da kimi zaman yüzlerinde anlaşılmadıklarının üzüntüsünü görürdüm. İşte aslında bütün mesele buydu! Onlar çözüm önerisi istemiyordu. O anki hislerini paylaşmak istiyorlardı sadece. Duymak istedikleri ise geçmiş analizleri ya da gelecek tavsiyeleriyle bezenmiş bir psikoloji raporu değildi.

Benim gibi koltuğun diğer tarafında oturanların çözüm üretme çabasının altında sevdiği insanları sıkıntılarından kurtarma isteği yatıyorsa da, belki de yalnızca iyi bir dinleyici olmak yeterlidir.

Teşekkür ederim, Jason. Ne zaman birinin alnında bir çivi görsem seni hatırlayacağım.

Begüm